The Quarry

توضیحات

وقتی شرکت سوپرمسیو گیمز در سال ۲۰۱۵ بازی Until Dawn را منتشر کرد، توانست بین شرکت های توسعه دهنده ی بریتانیایی جایی برای خودش باز کند. بازی Until Dawn یک بازی در سبک ترس و بقا بود که به صورت انحصاری برای کنسول پلی استیشن ۴ منتشر شده بود. این بازی در ابتدا قرار بود برای کنسول پلی استیشن ۳ عرضه شود که بعداً برنامه ها برایش تغییر کرد.

استودیوی Supermassive Games در چندین سال گذشته ثابت کرده است که مهارت بالایی در ساخت بازی‌های داستان محور ترسناک دارد. از عنوان جذاب Until Dawn گرفته تا مجموعه‌ی Dark Pictures Anthology، همه و همه آثار برجسته و خوش ساختی هستند. حال پس از چندین سال ساخت بازی سریالی Dark Pictures Anthology، این استودیو اثر جدید و بزرگ خود را به نام The Quarry به بازار عرضه کرده است که برخی به آن لقب دنباله‌ی معنوی Until Dawn را داده‌اند.

اولین و مهمترین ضرورت در سبک بازیهای تعاملی و سینمایی، خودآگاه بودن بازی و تمرکز روی نقاط قوت این سبک است. کسی که به سراغ عناوین این سبک می‌آید، انتظار گیم‌پلی درگیرکننده، مکانیک‌های نوآورانه و سیستم‌های پیچیده را ندارد. گاهی بهترین تجربه گیمینگ می‌تواند به این خلاصه شود که هر چند دقیقه یک دکمه را فشار دهید و شاهد مرگ هولناک و در عین حال سرگرم‌کننده یکی از شخصیت‌های کله‌شق بازی باشید.

داستان

داستان بازی در کمپ تابستانی Hackett Quarry جریان دارد. تابستان تمام شده است، بچه‌ها به خانه‌هایشان بازگشتند و حال نوبت به کاراکترهای داستان ما می‌رسد که کمپ را ترک کنند و به خانه‌هایشان بروند اما در طی اتفاقاتی متوجه می‌شوند که ماشین‌شان دچار مشکل شده است و به همین دلیل مجبور می‌شوند یک شب دیگر را نیز در این کمپ سپری کنند، غافل از آن که بدانند این کمپ چه تاریخچه‌ی تاریکی را در دل خود پنهان نگه داشته است. پس از تاریک شدن هوا کاراکترهای بازی به سرعت متوجه می‌شوند که کسی یا چیزی امنیت آن‌ها را تهدید می‌کند اما تا صبح راه فراری از کمپ ندارند.

هفت مشاور جوان که چند هفته در Hackett’s Quarry مشغول سرگرم کردن بچه‌ها و آموزش دادن به آن‌ها بودند، باید یک شب بدون حضور افراد دیگر در این کمپ تابستانی بمانند. مطابق برنامه قرار بود که آن‌ها هم به سرعت کمپ را ترک کنند، اما یک نفر باعث می‌شود که این اتفاق رخ ندهد.

درحالی‌که واکنش دیوید هکت در مقام رئیس کمپ تابستانی نشان می‌دهد که شاید این شب‌مانی برای آن‌ها گران تمام شود، مشاورها قصد گوش دادن به حرف‌های او را ندارند و به‌دنبال خوش‌گذرانی در آخرین شب هستند. حالا دیگر در کمپ تابستانی دیگر خبری از بچه‌ها و بزرگ‌ترها نیست. پس هیچ‌کس نمی‌تواند مانع حماقت آن‌ها شود و هر هفت نفر قدم به قدم در آستانه‌ی مرگ قرار می‌گیرند.

مهمترین عنصری که باعث می‌شود این داستان به ظاهر کلیشه‌ای، مخاطب را بدون معطلی با خود همراه کند، دیالوگ‌هایی پرنشاط و نویسندگی هوشندانه بازی است که شوخی‌های آن به هدف اصابت می‌کند، برای ایجاد حس ترس و تنش پا پس نمی‌کشد و در نشان دادن رابطه بین شخصیت‌ها موفق عمل می‌کند. پشت اکثر شخصیت‌های The Quarry یک بازیگرِ قابل در حال ایفای نقش است که هم از نظر صداپیشگی و هم انتقال احساسات از طریق انیمیشن‌های صورت بسیار بهتر از عناوین گذشته استدیو عمل می‌کنند.

در واقع از آنجایی که بازی به شدت متمرکز روی ارائه یک تجربه سینمایی است، شاهد یکی از دیدنی‌ترین نتایج موشن کپچرِ حرفه‌ای در سالهای اخیر هستیم که حتی کوچکترین حرکات صورت و چشم را با جزئیاتی فوق‌العاده به تصویر می‌کشد و باعث می‌شود تمام احساسات مخصوصا ترس و اعجاب بدون فیلتر و محدودیت به مخاطب منتقل شود.

صداگذاری پس زمینه ی بازی حرف ندارد و در کنارش صداپیشگی شخصیت ها یکی از بهترین بخش های این بازی به حساب می آید. این عنوان ترسناک هم مثل بازی های قبلی شرکت سوپرمسیو گیمز، در عرض ۸ تا ۱۰ ساعت قابل تکمیل است. البته این زمان متغیر است، چون شرکت توسعه دهنده این بازی اعلام کرده است که این بازی نزدیک به ۲۰۰ پایان و مسیرهای انشعابی بیشمار دارد.

همانطور که احتمالا متوجه شده‌اید ساختار کلی داستان بازی شباهت زیادی به عنوان Until Dawn دارد اما حقیقتا به نظر من به خوبی Until Dawn از پس روایت یک داستان غوطه‌ور کننده و متمرکز بر نمی‌آید! البته این موضوع به این معنا نیست که داستان بازی جذاب نیست اما به دلایل مختلفی در طول بازی ثبات خودش را از دست می‌دهد.

گاهی اوقات به قدری برخی از دیالوگ‌های بازی احمقانه و به اصطلاح کرینج (Cringe) بود که فیلم‌های اسلشر دهه‌ی هشتاد میلادی مخصوصا Friday The 13th و استانداردهای دیالوگ نویسی آن‌ها را برایم تداعی می‌کرد (کسانی که فیلم‌های آن دوره‌ی این مجموعه را تماشا کرده باشند به خوبی متوجه منظورم خواهند شد).

البته این موضوع ممکن است امری عمدی از سوی سازندگان به دلیل الگوبرداری بسیار از فیلم‌های اسلشر آن دوره باشد اما بسیاری از آن‌ها برای من جذابیت کافی را نداشت و تا حدودی جدیت بازی را زیر سوال می‌برد.

گیم پلی

اگر به دنبال آزادی عمل زیاد مثل جی‌تی‌ای هستید، The Quarry به درد شما نمی‌خورد. شما بیشتر در نقش کارگردان یک فیلم سینمایی یا بازی هستید که می‌توانید یک بازی تعاملی را اداره کنید. می‌توانید شلیک کنید، کلید‌هایی را بزنید، دوربین را حرکت دهید و دیالوگ مورد نظرتان را انتخاب کنید. اگر اثر دیگر Supermassive Games یعنی Until Dawn را بازی کرده باشید، به شباهت‌های هردو بازی پی خواهید برد. با این فرق که Until Dawn رمزوراز، ماجراجویی و پازل بیشتری نسبت به این بازی دارد. دقیقاً همان چیزی که The Quarry کم دارد.

بسیاری از بازی‌های این‌گونه که آن‌ها را «فیلم تعاملی» هم خطاب می‌کنند، بیشتر از اینکه واقعا انتخاب‌های تأثیرگذار را مقابل بازیکن بگذارند، توهم مواجهه با چنین انتخاب‌هایی را برای گیمر به وجود می‌آورند. بااین‌حال خوش‌بختانه The Quarry پر از انتخاب‌هایی است که نتایج برخی از آن‌ها را به سرعت و نتایج بعضی از آن‌ها را با گذر زمان می‌بینید.

بازی چه در روند داستان، چه در جزئیات دیالوگ‌ها و چه در سرنوشت کاراکترها واقعا تحت تاثیر تعدادی از تصمیمات بازیکن قرار می‌گیرد. در نتیجه نه‌تنها تجربه‌ی دو گیمر از بازی The Quarry می‌تواند در چند بخش واقعا متفاوت باشد، بلکه ارزش تکرار اثر هم قابل‌توجه به نظر می‌رسد.

زمانی‌که یک بازی انتخاب‌محور به‌جای تمرکز روی ارائه‌ی انتخاب‌های تقلبی و تقریبا بی‌تاثیر سراغ داستان‌گویی تعاملی واقعی می‌رود، بازیکن‌های علاقه‌مند به این بازی‌ها را خوشحال می‌کند. اما وقتی قصه‌ی The Quarry در برخی از مواقع فراتر از انتظارات ظاهر می‌شود، مخاطب دوست دارد سر از همه‌ی رازها در بیاورد. از قضا سر در آوردن از تک‌تک رازهای داستان بازی The Quarry هم وابسته به انتخاب‌های متفاوت است. شما اگر برخی از مسیرهای روایی را طی نکرده باشید، اصلا برخی از اطلاعات داستانی را دریافت نمی‌کنید.

انتخاب‌ها به دو صورت انتخاب یکی از دو مسیر مشخص و همینطور اقدام به قطع کردن صحبت یا عمل دیگران انجام می‌شود. در واقع با استفاده از قابلیت Interrupt به سادگی می‌توانید کسی را از انجام کاری منصرف کنید یا تصمیم به شلیک به فردی را بگیرید که بدون پیچیدگی، به ساده‌ترین شکل ممکن می‌تواند روند بازی را عوض کند.

یکی از موارد مثبتی که سازندگان در ساخت این بازی به آن توجه ویژه‌ای داشته‌اند، در دسترس‌تر بودن آن برای سلایق مختلف و طریقه‌های متفاوت برای تجربه‌ی بازی است از همین رو تنظیمات مختلفی در دسترس پلیرها قرار داده‌اند تا آن طور که دوست دارند به تجربه‌ی این بازی بپردازند.

به عنوان مثال شما می‌توانید QTEهای بازی را ساده‌تر کنید، محدودیت زمانی‌ آن‌ها را کمتر کرده و یا دکمه‌زنی‌ها را شخصی‌سازی کنید. همچنین The Quarry به شما اجازه می‌دهد با فعال کردن یک گزینه، برخی از مرگ‌ها را به عقب برگردانید و آن‌ها را اصلاح کنید و سعی کنید کاراکترتان را نجات دهید! بسیاری از این تنظیمات برای مخاطبان به اصطلاح Casual این دسته عناوین طراحی شده‌اند تا بتوانند تجربه‌ی بازی را طبق سلیقه‌ی خود ساده‌تر کننده تا لذت بیشتری از بازی ببرند.

زیباترین بخش از دومین دور تجربه‌ی The Quarry شاید نه تجربه‌ی چندین و چند دقیقه‌ی کاملا متفاوت با تجربه‌ی قبلی، بلکه دنبال کردن کامل تیتراژ پایانی بازی باشد. انتخاب‌های شما می‌تواند انقدر روی داستان‌گویی تاثیر بگذارد که در دومین دور با برخی از کاراکترها وارد یک مرحله‌ی متفاوت شوید. ولی شاید کمتر کسی انتظار داشته باشد که حتی تیتراژ نهایی جذاب بازی The Quarry با تصمیمات مختلف تغییر کند.

بازی The Quarry پشتیبانی کامل از کنترلر را روی رایانه شخصی ارائه میدهد که لرزش هایی در لحظات ضد و خورد به هیجان بازی می افزاید. البته کار با کنترلر روی نسخه ی رایانه کار سختی است، چون دکمه های صحبح روی صفحه نمایش نشان داده نمیشود و بازیکن خودش باید حدس بزند که کدام دکمه را باید فشار بدهد. اما امید است که به زودی این مسئله از سمت توسعه دهنده ی بازی برطرف شود.

گرافیک

یکی از خصوصیات این بازی نسبت به عناوین دیگر Supermassive Games، روند کاملا سینماتیک آن است. این موضوع می‌تواند برای دسته‌ای از پلیرها خوش‌آیند و برای دسته‌ای دیگر آزار دهنده باشد. سینماتیک بودن بازی به درگیر کننده بودن هرچه بیشتر بازی کمک می‌کند که موضوع بسیار مطلوبی است اما در عین حال همانطور که بالاتر اشاره کردم، تعامل پلیر با محیط بازی را بسیار کاهش می‌دهد.

گاهی اوقات خود را در بخش‌هایی از بازی می‌یابید که کاملا همچون یک فیلم در حال پخش است و شما هیچ کنترلی روی کاراکتر‌های بازی ندارید. ساختار کلی بازی به قدری به سمت یک فیلم سوق دارد که گاهی اوقات جدا فراموش می‌کردم که در حال تجربه‌ی یک بازی ویدیویی هستم.

یکی از کاستی های بزرگ بازیThe Quarry  که در تمام بازی های شرکت سوپرمسیو هم به چشم میخورد، انیمیشن شخصیت های عجیب و غریب است. در بازی جدید گرافیک به صورت چشمگیری تغییر کرده است، ولی همچنان چشم های شخصیت ها، صورت های زیادی متحرک و حرکت غیرطبیعی دهان شخصیت ها همچنان توی ذوق میزند.

از آن‌جایی که گرافیک بازی در بسیاری از مواقع خیلی خوب به نظر می‌رسد و The Quarry از صداگذاری پرجزئیات و دلهره‌آور بهره می‌برد، احتمالا حداقل جامپ‌اسکرهای درست می‌توانستند به خوبی مخاطب را گرفتار وحشت کنند. اما حتی استفاده از آن‌ها هم نسبتا حداقلی است.

در نتیجه وقتی این نکته را کنار برخی از زمینه‌چینی‌های اضافه برای معرفی موجودات ترسناک بازی می‌گذاریم، کم‌وبیش این‌طور به نظر می‌رسد که تیم سازنده به‌صورت عامدانه سطح ترسناک بودن The Quarry نسبت به برخی از آثار قبلی خود را پایین آورد؛ شاید به این هدف که تعداد بیشتری از مخاطب‌ها مایل به لذت بردن از آن باشند.

طراحی محیط، فضاسازی و نورپردازی بازی نیز از این حجم از جزئیات و توجه بی‌بهره نمانده است. تکسچرهای بازی بسیار واضح و دقیق طراحی شده‌اند، رنگ‌ها مرتعش و زیبا هستند، اتمسفر و فضاسازی بازی سنگین است و شخصا برای من بسیار یادآور فیلم‌های Friday The 13th است که خود نوستالژی شیرینی محسوب می‌شود. به طور کلی بازی در زمینه‌ی فضاسازی و گرافیک هیچ جای اشکالی ندارد و همه چیز به بهترین شکل طراحی و پیاده‌سازی شده است.

جمع بندی

در کل باید گفت این بازی نقاط قوت خیلی بیشتری نسبت به نقاط منفی دارد. بدون شک در سبک خودش کاملاً نوآورانه است و انتظار میرود که شرکت سوپرمسیو گیمز در بازی های بعدی اش بتواند با رفع مشکلات فعلی تجربه ای بهتر برای گیمر فراهم کند.

بازی The Quarry با تیم بازیگری بسیار خوبش قطعا تجربه‌ی مطلوبی را ارائه می‌دهد و ارزش حداقل یک بار تجربه را دارد اما به نظر من در برخی از بخش‌های خود به خوبی Until Dawn عمل نکرده است. در حالی که سینماتیک بودن بازی جذاب است و تا حدودی بر این سبک از عناوین منطبق است، اما به قدری در آن زیاده‌روی شده که روی تعامل پلیر با بازی سایه می‌اندازد و تا حدودی ماهیت یک بازی ویدیویی را از دست می‌دهد.

The Quarry اثبات می‌کند که سوپرمسیو گیمز بعد از Until Dawn به ساخت بازی‌های کوچک‌تر عادت نکرد و همچنان با برخورداری از بودجه‌های مناسب می‌تواند تجربه‌های خوبی را برای مخاطب‌های هدف خود به ارمغان بیاورد. پس اگر می‌خواهید بارها در قالب چند جوان برای کشته نشدن توسط قاتل‌های عادی و غیرعادی تلاش کنید، بازی The Quarry را از دست ندهید.

در نهایت باید اشاره کنم که The Quarry عنوانی نیست که تنها با یک بار تجربه به پتانسیل نهایی آن پی ببرید. تجربه بازی با اهداف مشخص مانند زنده نگه داشتن شخصیت‌های قابل بازی، به کشتن دادن تمام آنها به بدترین شکل ممکن و دنبال کردن راز‌های درون بازی که منجر به دیدن لحظات خاصی از بازی می‌شود، تجربه‌ی کاملی برایتان فراهم می‌کند که تا مدت‌ها آن را فراموش نخواهید کرد.